Projekt Nicolasa Grospierre'a (ur. 1975) realizowany w mieszkaniu fotografa Tadeusza Sumińskiego (1924-2009) jest kolejnym wydarzeniem z cyklu "Żywe archiwa", inicjującego twórczy dialog między klasykami polskiej fotografii a współczesnymi twórcami. "Zdjęcie, które rośnie" to próba opowiedzenia w formie instalacji fotograficznej o porządku i bałaganie, statyczności i dynamice, ładzie i entropii.
Jest to zderzenie porządku spuścizny Tadeusza Sumińskiego z metodą fotograficzną, która ten porządek zaburza. Instalacja składa się z archiwum Sumińskiego i z około 800 fotografii mieszkania oraz tegoż archiwum wykonanych przez Nicolasa Grospierre'a, powieszonych na ścianach, suficie i podłodze.
Grospierre robi zdjęcie wnętrza pokoju, drukuje je i zawiesza w tym samym pomieszczeniu, by znów zrobić zdjęcie, ponownie je zawiesić i powtarzać tę czynność aż do momentu, kiedy pokój będzie całkowicie zapełniony przez zdjęcia samego siebie. W widoki pokoju wkomponowane są fotografie Sumińskiego, które rozsadzają pozorny porządek i konsekwencję projektu. W instalacji Grospierre'a każde zdjęcie jest nie tylko wynikiem poprzedniego, ale nawet nie mogłoby bez niego istnieć. W tej perspektywie mamy do czynienia ze zdjęciem posiadającym wewnętrzny mechanizm rozwoju, dzięki któremu, dosłownie, rośnie. Realizacja projektu jest otwarta: nie zakłada ostatecznego końca pracy, ponieważ zawsze można zrobić jeszcze jedno zdjęcie i dodać je do instalacji, ad infinitum.
Metoda pracy obrana przez Grospierre'a jest także parodią powszechnego we współczesnym świecie zalewu fotografii, sytuacji, gdy każdy, w każdej chwili i wszędzie robi zdjęcia. Artysta nie próbuje wcale stworzyć nowego zdjęcia, poza tym pierwszym - wszystkie następne potencjalnie zawarte są w początkowym.
Nicolas Grospierre dokonuje interwencji w mieszkaniu Tadeusza Sumińskiego, gdzie znajduje się większa część pozostawionego przez fotografa archiwum. Sumiński znany jest głównie jako pejzażysta. Jego archiwum zawiera negatywy i zdjęcia wsi i miast z całej Polski, ale także zdjęcia z podróży zagranicznych, fotografie industrialne, portrety, fotografie mody. Grospierre wykorzystując w instalacji zdjęcia Sumińskiego odwołuje się także do ładu estetycznego jego fotografii - ich starannej kompozycji, czy czasem wręcz abstrakcyjnej formy, czytelnych układów geometrycznych. Porządek samych archiwów, jak i porządek na tych fotografiach będą się mierzyć z mechanizmem entropijnym uwolnionym przez artystę.
Nicolas Grospierre - ur. 1975 w Genewie. Dorastał we Francji, w Polsce mieszka od 1999 roku. Jako fotograf koncentruje się w swojej pracy na projektach dokumentalnych, z drugiej strony interesuje go również problematyka konceptualna. Jego prace dokumentalne często podejmują wątek pamięci zbiorowej i nadziei wiązanych z modernistyczną architekturą, teraz gdy towarzyszące jej utopie straciły na sile i znaczeniu. Z drugiej strony w swoich konceptualnych pracach buduje sytuację gry prowadzonej z widzem do której jest on wciągany z pomocą atrakcyjnych, wręcz zmysłowych obrazów oraz instalacji.
Tadeusz Sumiński (ur. 1924 - zm. 2009) - pochodził z ziemiańskiej rodziny o tradycjach patriotycznych. Walczył w powstaniu warszawskim w szeregach batalionu "Zośka". Z wykształcenia ekonomista. W czasie studiów aresztowany i osadzony w więzieniu za rzekomą działalność przeciw ustrojowi. Nie mogąc znaleźć w latach 50. pracy w zawodzie zajął się zarobkowo fotografią. Początkowo pracował jako laborant w Centralnej Agencji Fotograficznej, był fotografem w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, a na początku lat 60. etatowym reporterem w miesięczniku "Polska" (sekcja afrykańsko-azjatycka). Jako fotograf zasłynął przede wszystkim ze swojej twórczości pejzażowej (w tym fotografii nieba), o klasycznej formule nawiązującej do estetyki bułhakowskiej. Konwencję tę jednak świadomie przełamywał - czego wyrazem była wystawa "Anatomia krajobrazu" w Małej Galerii ZPAF-CSW w 1985 roku.
Organizator: Fundacja Archeologia Fotografii.
"Zdjęcie, które rośnie" to drugie wydarzenie z zaplanowanego na wiele lat cyklu pod tytułem "Żywe archiwa", którego celem jest wpisywanie historycznej fotografii w szerszy kontekst sztuki i kultury, poprzez reinterpretacje i nowe odczytania dokonywane przez artystów współczesnych. Projekt Fundacji Archeologia Fotografii zainaugurowała w marcu wspólna wystawa Zofii Rydet i Julii Staniszewskiej "Mały człowiek / Oczekiwanie".
Otwarcie: 22 maja 2011, godz. 15:00.
"Zdjęcie, które rośnie" można oglądać do 11 czerwca 2011.
Mieszkanie Tadeusza Sumińskiego