Kraków zaprosi UNESCO

 

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. Małgorzata Omilanowska, Minister Spraw Zagranicznych Grzegorz Schetyna oraz Prezydent Miasta Krakowa Jacek Majchrowski podpisali list intencyjny w sprawie organizacji 41. Sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2017 roku w Krakowie.

„Podpisanie listu intencyjnego to dla nas bardzo ważny moment. Rozpoczyna ono procedurę dyplomatyczną starań o przyznanie Krakowowi prawa do organizacji tego wydarzenia” - powiedziała minister kultury Małgorzata Omilanowska.

Jak zaznaczyła, przed Polską jest jeszcze długa droga zabiegów dyplomatycznych, ale gdyby udało się uzyskać zgodę na zorganizowanie sesji, to do Krakowa na blisko dwutygodniowe obrady przyjechałoby 195 delegacji rządowych z całego świata.

„Jest spora szansa, że uda nam się to zrobić”

Minister Spraw Zagranicznych Grzegorz Schetyna stwierdził, że Kraków jest naturalnym i najlepszym polskim kandydatem do organizacji sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. „Jest spora szansa, że uda nam się to zrobić, mamy bardzo dobrą współpracę” - ocenił. Zadeklarował, że polski rząd „będzie na arenie międzynarodowej budował to wsparcie dla tej decyzji”.

Jak mówił prezydent Majchrowski, Kraków jako jedno z pierwszych 12 miejsc na świecie, został wpisany w 1978 r. na listę światowego dziedzictwa UNESCO. „Było to bardzo wielkie wyróżnienie i zaszczyt, teraz chcemy podsumować ten okres obecności na tej liście” - powiedział.

Minister Omilanowska pytana o ewentualnych kontrkandydatów do ugoszczenia sesji UNESCO wyjaśniła, że poszczególne państwa dopiero zaczynają przygotowania do składania aplikacji; na razie wiadomo o zainteresowaniu Kazachstanu.

Dlaczego Kraków?

„Kraków, wpisany w 1978 roku na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako jedno z pierwszych 12 miejsc na świecie, a od 2013 noszący zaszczytny tytuł pierwszego Miasta Literatury UNESCO, to najbardziej odpowiednie miejsce dla organizacji wydarzenia wieńczącego okres sprawowania przez Polskę mandatu członka Komitetu. Ponadto Kraków to prężny i zasłużony ośrodek refleksji nad dziedzictwem i pamięcią historyczną, siedziba jednego z najstarszych w tej części Europy uniwersytetów, miasto nowoczesne i tętniące życiem, kreatywne centrum kulturalne czerpiące z doświadczeń Europejskiej Stolicy Kultury 2000, których kontynuatorem jest Krakowskie Biuro Festiwalowe” – napisano w liście.

Sygnatariusze zobowiązali się dołożyć wszelkich starań, aby „to prestiżowe wydarzenie, będące wielką promocją Polski i polskiej kultury na arenie międzynarodowej, zorganizowane zostało godnie i z najwyższą starannością”. Organizacją Sesji miałoby zająć się Krakowskie Biuro Festiwalowe, a jako miejsce obrad zaproponowano Centrum Kongresowo–Konferencyjne ICE Kraków.

Polska w Komitecie po 37 latach

Przewodniczący Polskiego Komitetu ds. UNESCO prof. Jacek Purchla wyjaśnił, że Polska może się starać o organizację sesji, bowiem w 2013 r. ponownie została członkiem Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO. „Żeby starać się o prawo i przywilej gospodarza trzeba być członkiem światowego komitetu, który tworzy 21 krajów, które rotują się w czteroletniej kadencji (…). Dopiero teraz po raz drugi jesteśmy członkiem tego komitetu i nasza kadencja kończy się w 2017 r. Dlatego, żeby skorzystać z tego przywileju i prawa, musimy zawalczyć o 2017 r.” - mówił.

Dzięki staraniom polskiego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po 37 latach Polska ponownie została członkiem Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO. Decyzja w tej sprawie zapadła 19 listopada 2013 r. na Zgromadzeniu Ogólnym w Paryżu. Dotychczas Polska zasiadała w Komitecie tylko raz - tuż po jej ratyfikowaniu; była to skrócona kadencja 1976 – 1978. Obecna obejmie lata 2013-2017.

Komitet Światowego Dziedzictwa składa się z 21 członków i spotyka się przynajmniej raz w roku. Kadencja członków trwa sześć lat. Główne funkcje Komitetu to m.in. określenie dóbr kulturowych i przyrodniczych, które powinny być chronione i ich wpisywanie na Listę Światowego Dziedzictwa, ocena stanu ich zachowania, decydowanie o usunięciu z Listy oraz ustalanie najbardziej efektywnego wykorzystania środków z Funduszu Światowego Dziedzictwa.

 

powrót