Rzeźba jednego Pawła Althamera „Bärbel”, niezwykle cenne szkła barokowe i empirowe oraz naczynia porcelanowe pochodzące z wytwórni w Miśni, Berlinie, Moabicie i z fabryki Carla Kristera w Wałbrzychu - to niektóre dzieła, które wzbogaciły w tym roku zbiory Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Eksponaty kosztowały łącznie niemal 340 tys. zł. Zakupów udało się dokonać dzięki finansowemu wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
„Bärbel” Pawła Althamera to jedna z figur pokazanych na wystawie zatytułowanej „Almech”, którą zorganizowało Deutsche Guggenheim Museum w Berlinie na przełomie 2011-2012. Artysta zaaranżował tam rodzaj laboratorium „work in progress” - zainstalował maszyny sprowadzone z fabryki swego ojca, produkującej w Polsce syntetyczne tworzywo. Przy pomocy tych maszyn wykonał kilkadziesiąt figur z polietylenu. Ich głowy były odlewami z głów modeli – pracowników muzeum, przyjaciół artysty i zwiedzających. Natomiast ażurowe korpusy opracowane były z metalowej siatki, owiniętej białą polietylenową taśmą. Obdarzone dynamizmem figury budziły skojarzenia z ekspresją rzeźb baroku, a współcześnie z postaciami science fiction. Pochodząca z tego cyklu figura „Bärbel” ujęta jest w ekstatycznej pozie, a gąszcz taśmy, która oplata jej korpus, wypełnia przestrzeń, kreśląc silnie rozbudowany kształt postaci. Ażurowa sylweta, pozbawiona znamion cielesności, sugerująca taneczny trans, przypomina aktorów średniowiecznego danse macabre i kieruje uwagę ku refleksji o przemijaniu”.
Porcelana
Jedenaście porcelanowych naczyń zakupionych dzięki wsparciu MKiDN to ważne uzupełnienie gromadzonej od lat kolekcji wyrobów ceramicznych śląskiej proweniencji lub ze Śląskiem tematycznie związanych. Pozyskane zabytki to i wyroby rodzime, np. z fabryki Carla Kristera w Wałbrzychu, i importy, np. ze znamienitych zakładów w Miśni, w Berlinie, czy z mniej sławnego w Moabicie. Wykonano je w XIX wieku. Filiżanki zdobią kunsztowne miniatury, na których z dużą dokładnością odtworzono wyglądy pojedynczych obiektów (wrocławskiego ratusza, ruin zamku Grodno w Zagórzu Śląskim, pawilonu zdrojowego w Kudowie), zespołów budowli (panorama Ostrowa Tumskiego we Wrocławiu, plac w Görlitz) oraz szerokie panoramy (Złotego Stoku, Kraszowic w Świdnicy, Śnieżki w paśmie Karkonoszy). Naczynia wykonano w drugiej i trzeciej ćwierci wieku XIX. W większości mają zatem formy spokojne, klasycyzujące: cylindryczne czasze z lekko rozchylonym wylewem, stopy pierścieniowe, uchwyty wyniesione wysoko ponad krawędź.
Szkło artystyczne z okresu baroku i klasycyzmu
Do kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu kupowane są przede wszystkim wysokiej klasy artystycznej pamiątkowe i okazjonalne naczynia szklane szkła z hut śląskich, zwłaszcza tzw. szkła uzdrowiskowe, z rytowanymi i malowanymi widokami uzdrowisk, zamków i pałaców w Kotlinie Jeleniogórskiej i Kotlinie Kłodzkiej. Wśród zakupionych w tym roku 16 zabytków znalazły się m.in. niezwykle interesujący i unikalny pucharek z poł. XVIII w. z dekoracją inspirowaną sztuką Dalekiego Wschodu. Do zbiorów trafiły także dwie czarki na cukry czyli słodycze. Wykonane zostały w hucie Preusslerów w Weissbach (koło Szklarskiej Poręby), dekorowane w Cieplicach. Z końca XVIII w. pochodzą wyroby szklane kształtami nawiązujące do naczyń antycznych i elementów architektury antycznej. Na kuflu wykonanym ok. 1790 r. przedstawiono widoki Starego Lądka i Nowego Lądka, a na czaszy pamiątkowego kielicha powstałego w hucie Preusslerów w Karlstal (koło Szklarskiej Poręby) widnieje dekoracja przedstawiająca panoramy Karkonoszy, Jeleniej Góry i Cieplic.