"Projekt: Wyspa" powstał z myślą o najmłodszych widzach. W programie są gry, zabawy i warsztaty dla dzieci, z udziałem artystów.
U podstaw "Projektu: Wyspa" leży idea demokratyzacji sztuki, włączenia do dyskusji i pracy twórczej na równorzędnych zasadach artystów i dzieci, bez sztucznie tworzonego dystansu, bez budowania dystansującego niepotrzebnego podium. Kiedy najmłodsi stają się pełnoprawnymi partnerami, rodzi się platforma swobodnej wymiany myśli i pomysłów. Chodzi w niej o zderzenie różnych perspektyw i znalezienie sensu istotnego zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Wspólnie stają się twórcami znaczeń.
"Projekt: Wyspa" jest wystawą skierowaną przede wszystkim do młodszego odbiorcy. Oscyluje wokół problematyki budzącej całe spektrum skojarzeń. Nie zawsze motyw "wyspy" wiąże się z pięknym snem, utopijną wizją idealnej przestrzeni - wyśnionej, odległej i trudno dostępnej. Marzenie o raju może łączyć się z pragnieniem zmiany, bycia w drodze, podrożą, chęcią zbudowania wehikułu magicznego przenoszącego w czasie i przestrzeni. W tym kontekście znajdują się prace powstałe podczas warsztatów prowadzonych przez Joannę Rajkowską, która zachęciła dzieci polskie i mieszkańców bytomskiego ośrodka dla uchodźców (z Czeczeni, Gruzji i Rosji) do twórczej zmiany czarno-białych zdjęć Bytomia.
Agata Biskup z Przemkiem Czepurko wspólnie z dziećmi podczas warsztatów w Wakacyjnej Świetlicy Sztuki wybudują łódkę. Po zakończeniu wystawy łódka zostanie przycumowana do wysepki znajdującej się na bytomskim stawie, który przez laty pełnił rolę idyllicznego centrum rekreacyjnego miasta. W ten sposób praca zamieni się w mobilną wystawę, instalację w przestrzeni publicznej, która zostanie połączona z akcją miejską Nicolasa Reibela. Przez cały okres trwania wystawy będzie trwała akcja pisania listów, które po umieszczeniu w butelkach znajdą się na pokładzie łódki.
"Wyspa" to także oddalenie od tego, co bliskie i oswojone, a w związku z tym powolny proces zapominania. "Memory Games" zaprojektowane i wykonane podczas warsztatów poprowadzonych przez Mikołaja Długosza, w którym wzięły udział podopieczni Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, z jednej strony łączą się z przyjemnością gry. Natomiast z drugiej, mogą stanowić podręczny pamiętnik, zbiór rzeczy, w których ukryte zostały dobre wspomnienia.
Zupełnie inna perspektywa pojawia się w pracy zrealizowanej wspólnie przez Marka Glinkowskiego, Piotra Wysockiego i Marcina Gokielego. Punktem wyjścia jest refleksja nad "wyspą" rozumianą jako obszar wykluczenia, gettyzacja dodatkowo podkreślona murami trudnymi do przekroczenia zarówno w sensie fizycznym, jak i mentalnym. Na wystawie prezentowane są efekty kolejnych zajęć, które odbyły się w ośrodku dla uchodźców, podczas których kluczowym zagadnieniem stało się pytanie o możliwość przekroczenia tego, co wydaje się nieprzekraczalne.
W tej perspektywie sytuuje się również praca armeńskiego artysty Levona Flyjana, który podczas warsztatów graffiti wspólnie z dziećmi pomalował szare mury otaczające ośrodek. Natomiast poprzez instalacje w Kronice postawił problem budowania blokad, granic, zabezpieczeń i szukania ucieczki.
"Projekt: Wyspa" w założeniu ma charakter integracyjny, łączący różnorodne punkty widzenia, wolny od przekonania o elitarności sztuki, wykluczającej dzieci - jako odbiorców sztuki współczesnej, ale także twórców. To oznacza uwolnienie niesamowitej dziecięcej energii, ukierunkowanej na twórcze działanie i myślenie, ale jednoczenie gotowość konfrontacji z zupełnie innym punktem widzenia.
W projekcie udział biorą: Agata Biskup i Przemek Czepurko, Mikołaj Długosz, Levon Flyjan, Marek Glinkowski, Marcin Gokieli i Piotr Wysocki, Joanna Rajkowska, Nicolas Reibel i dzieci.