Wystawa "Piękno odnalezione"

Wystawa "Piękno odnalezione. Zamki i pałace przywrócone do dawnej świetności" prezentuje obiekty z różnych regionów Polski, których obecny kształt szczególnie zachwyca.

Pieczołowicie odrestaurowane, świadczą o niezwykłej pasji i miłości do piękna ich dawnych i obecnych właścicieli i zarządców. Są znakiem potęgi historii.

Wystawa składa się z 36 plansz fotograficznych i 6 tekstowych, prezentuje fotografie współczesne oraz archiwalne, część historyczna i opisowa zostały opracowane w dwóch wersjach językowych - polskiej i angielskiej.

Na wystawie prezentowane są:

• Pałac Odrowążów, skryty w zabytkowym parku krajobrazowym należy do najstarszych rezydencji w Polsce. Jednym z właścicieli posiadłości był gen. Roman Sołtyk, uczestnik Kampanii Napoleońskiej oraz Powstania Listopadowego, towarzysz broni księcia Józefa Poniatowskiego.
• Pałac Staniszów, renesansowy dwór z drugiej połowy XVI wieku został gruntownie przebudowany w stylu barokowym przez księcia Henryka Von Reuss w roku 1787, przy pałacu na przełomie XVIII i XIX wieku założono piękny park krajobrazowy. Pałac został opisany przez Izabelę Fleming-Czartoryską w pamiętnikach z podróży w roku 1816 "Dyliżansem po Śląsku". Odrestaurowany przez rodzinę Dzida.
• Pałac Wąsowo. W roku 1868 majątek Wąsowo, należący w XVIII wieku do Sylwestra Szczanieckiego, starosty średzkiego i posła na Sejm Rzeczypospolitej Obojga Narodów, nabył berliński kupiec Richard von Hardt, który w latach 1870-1872 wzniósł romantyczną budowlę w stylu neogotyckim, projektu Gustawa Erdmanna. Około roku 1900 Wąsowo wizytował cesarz Wilhelm II.
• Pałac Lubostroń został wybudowany w latach 1795-1800, według projektu Stanisława Zawadzkiego, na zlecenie Fryderyka hrabiego Skórzewskiego, na wzór warszawskiej Królikarni. Prace sztukatorskie wykonał Michał Ceptowicz, prace malarskie - Franciszek Smuglewicz (twórca dekoracji Zamku Ujazdowskiego) wraz z bratem Antonim Smuglewiczem. Kopułę pałacu ozdobiła rzeźba Atlasa - dzieło Władysława Marcinkowskiego. W Lubostroniu gościli wybitni przedstawiciele świata nauki i sztuki oraz członkowie polskich i europejskich rodów arystokratycznych.
• Pałac Mierzęcin został wybudowany w latach 1861-1863 przez Roberta Friedricha von Waldow, w stylu neogotyku angielskiego wraz z romantycznym parkiem.
• Pałac Czarny Las, miejsce związane z osobą Wojciecha Korfantego - w Czarnym Lesie podpisał odezwę wzywającą polskojęzyczną ludność Górnego Śląska do zbrojnego powstania.
• Zamek Kliczków wzniesiony w 1297 roku przez Bolka I Surowego, należał kolejno do rodzin: von Rechenberg, von Schellendorf, von Promnitz, zu Solms-Baruth. Gruntownie przebudowany w latach 1881-1885 przez berlińskich architektów - Henryka Kaysera oraz Karola von Grossheim. Park w stylu angielskim zaprojektował Eduard Petzold. W Kliczkowie gościł cesarz Wilhelm II.
• Pałac Krobielowice przekazany w roku 1810 feldmarszałkowi Gebhardowi Leberecht von Blücher, księciu von Wahlstadt, w uznaniu zasług za zwycięstwo pod Waterloo. Odrestaurowany przez Chrisa E. Vaila, potomka von Blüchera z linii angielskiej.
• Pałac Alexandrów - Schloss Romberg - początek klasycyzmu w architekturze na Dolnym Śląsku. Dzisiejszy Pałac Alexandrów w Samotworze został wybudowany w latach 1776-1781 przez Carla Gottharda Langhansa (architekta m.in. Bramy Brandenburskiej w Berlinie) Langhans zrealizował tu pełen program przestrzenny i architektoniczny wiejskiej rezydencji nowego typu, zainspirowany nowymi ideami artystycznymi sztuki angielskiego palladianizmu i francuskiego neoklasycyzmu, ale też miejscową, śląską tradycją budownictwa dworów wiejskich.
• Pałac w Małej Wsi wybudował Bazyli Walicki, uczestnik Sejmu Wielkiego, doradca i przyjaciel Stanisława Augusta Poniatowskiego. Król odwiedził Walickiego w 1788 roku, co upamiętnia inskrypcja na kamieniu umieszczonym w parku nad stawem. Zgodnie z ówczesną modą Pałac wybudowany został w stylu klasycystycznym według projektu Hilarego Szpilowskiego, znanego w Królestwie architekta. Lechosław Hertz, historyk Mazowsza, określił Małą Wieś jednym z najpiękniejszych zabytków klasycyzmu w Polsce.
• Pałac Nieznanice - posiadłość przechodziła przez ręce wielu rodzin, aż w drugiej połowie XIX wieku odziedziczył ją Leon Wuensche, Polak niemieckiego pochodzenia. Jego syn Aureliusz zbudował w okresie I wojny światowej swoją nową siedzibę - modernistyczną budowlę z elementami pseudo renesansowymi.
• Pałac Galiny został wybudowany dla barona Botha zu Eulenburga w 1589 roku i przez ponad 400 lat pozostawał własnością tej rodziny. Wraz z nadejściem roku 1945 pałac został splądrowany, a jego ostatni właściciel hrabia Botho Wend zu Eulenburg zmarł podczas wywózki na Sybir. Pałac cudem ocalał, ale wnętrza zostały zniszczone. Po długim okresie złego gospodarowania, zaniedbania, a później opuszczenia, pałac wraz z całym otoczeniem popadł w ruinę.
• Pałac Szczawin - pałac w Szczawinie powstał około 1830 roku według projektu Adama Idźkowskiego i jest uznawany za jeden z najlepszych projektów tego architekta. Zbudowany w stylu epoki stanisławowskiej, otoczony jest ośmiohektarowym parkiem założonym pod koniec XVIII wieku. W czasie robót restauracyjnych w 1898 roku przeprowadzono regulację parku pod kierunkiem Waleriana Kronenberga.
• Pałac w Leźnie wzniesiono w 1720 roku na zlecenie hrabiego Jana Przebendowskiego, podskarbiego koronnego, wybitnej postaci polskiego życia publicznego. Później przez ponad 100 lat, aż do 1945 roku, posiadłość pozostawała własnością rodu Hoene. Wówczas powstał tu jeden z najpiękniejszych w regionie parków krajobrazowych. Obecnie Pałac został pieczołowicie odrestaurowany i na nowo zaaranżowano wnętrza, nawiązując do jego dziejów.
• Pałac Paszkówka - miejsce, położone na granicy ziem historycznie należących do Krakowa i Śląska w XIX wieku, wybrał sobie około roku 1860 Leonard Wężyk pod budowę neogotyckiego pałacu. Pałac w Paszkówce wybrało na swoją rezydencję Stowarzyszenie Bractwa Wawelskiego Dzwonu Spiżowego.
• Pałac Śmiłowice - podkrakowski pałac wkomponowany w krajobraz doliny nadwiślańskiej, otoczony parkiem o wysokiej wartości dendrologicznej.
• Zamek Joannitów w Łagowie. Pierwsza wzmianka o Łagowie pochodzi z 1299 roku, kiedy margrabiowie brandenburscy Otton i Henryk nadali castrum Lagowe rycerzowi Albrechtowi de Klepitz. Warownia była położona ok. 500 m na północny zachód od zamku, na sokolej Górze. W połowie XIV wieku Łagów stał się własnością rycerskiego zakonu joannitów, który wkrótce przystąpił do budowy zamku, lokalizując go na wzgórzu morenowym, na przesmyku między jeziorami Trześniowskim od północy i Łagowskim od południa. U podnóża warowni powstała służebna osada rzemieślnicza, zabezpieczona murami obronnymi z dwoma bramami. W końcu XIV wieku na zamku umieszczono komandorię joannicką.
• Zamek Lubliniec. W roku 1587 dobra Lublinieckie wraz z zamkiem, dzierżawione przez Jana Kochcickiego od 1576, zostały przez niego nabyte na własność. Zamek został przebudowany i stanowił jedną z siedzib rodu Kochcickich. Dobra lublinieckie, skonfiskowane przez Habsburgów rodzinie Kochcickich za wspieranie protestantyzmu, w 1645 roku nabył na własność Andrzej Cellary. Zamek stał się siedzibą rodu Cellarych do roku 1722. Po pożarze w 1650 zamek został odnowiony w stylu barokowym. W 1655 na zamku, krótkotrwałe schronienie znalazł jasnogórski obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, przywieziony tu przez oo. Paulinów w obawie przed szwedzką rekwizycją.
• Zamek na Skale. Zamek w Trzebieszowicach jest wspaniałym przykładem jednoczącej się Europy. Władały nim najwspanialsze rody słowiańskie, pruskie, walijskie i francuskie. Przez wiele lat pełnił rolę arystokratycznego ośrodka Lądka Zdrój należącego do najmodniejszych na świecie uzdrowisk, oraz siedziby rodowej właścicieli dóbr Ziemi Kłodzkiej. Na przestrzeni setek lat w Zamku gościło wiele postaci, wśród nich znaleźli się król pruski Fryderyk II, król pruski Wilhelm III, car rosyjski Aleksander.
• Pałac Ostromecko - starszy pałac, rokokowa budowla, powstał dzięki Bogdanowi Teodorowi Mostowskiemu herbu Dołęga, kasztelanowi płockiemu. Przebudował on skromny szlachecki dwór, należący do rodziny Dorpowskich, przekształcając go w dwukondygnacyjny budynek z modnym wówczas ogrodem, przyozdobionym sadzawkami i fontannami. Większy pałac wybudowany został w latach 1832-1848 przez Jakuba Martina Schönborna. Budowę zakończył jego syn Gottlieb. Piękną rezydencję w stylu klasycystycznym zaprojektował prawdopodobnie znany berliński architekt Karol Fryderyk Schinkel. Pod koniec XIX wieku klasycystyczny pałac został powiększony przez kolejnego właściciela, hrabiego Albrechta von Alvensleben, o dwupiętrowy budynek w stylu neobarokowym. W latach 1905-1912 dobudowano salę balową i tarasy ogrodowe.

Warszawa, Zamek Królewski, 6 sierpnia - 22 sierpnia 2010