Muzeum Narodowe we Wrocławiu ma nowego dyrektora

20-01-2014

Piotr Oszczanowski został dyrektorem Muzeum Narodowego we Wrocławiu. 20 stycznia br. na stanowisko oficjalnie wprowadził go Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdan Zdrojewski. Piotr Oszczanowski zastąpił na stanowisku Mariusza Hermansdorfera, który kierował Muzeum od 1983 r.


fot. PAP/Maciej Kulczyński

Podczas spotkania z pracownikami i nowym dyrektorem wrocławskiego Muzeum Narodowego, minister Zdrojewski zapowiedział, że w przyszłym roku wzrosną płace pracowników instytucji muzealnych. Przypomniał, że w tym roku podwyżki płac obejmą pracowników Archiwów Państwowych oraz muzeów martyrologicznych. „Wszystko na to wskazuje, że w przyszłym roku będą podwyżki płac dla pracowników instytucji muzealnych. Będzie to kwota globalna, nie zaś na pracownika. Zależy mi na tym, by przyrost funduszy na instytucje muzealne był kilkunastoprocentowy” - mówił szef resortu kultury. Wysokość podwyżek w tym przypadku będzie zależała od decyzji dyrektorów konkretnych placówek.

Minister dodał, że niezależnie od kilkunastoprocentowego przyrostu płac dla pracowników instytucji muzealnych, resort chce zabezpieczyć podobną kwotę na wzrost kosztów utrzymania nowych przestrzeni muzealnych w Polsce. W przypadku wrocławskiego Muzeum Narodowego będzie to m.in. ponad 6,5 tys. m kw. powierzchni wystawienniczych w remontowanym Pawilonie Czterech Kopuł, kompleksie budynków powstałych na początku XX w. przy wrocławskiej Hali Stulecia. Po remoncie, który zakończy się w 2015 r., muzeum zamierza tam umieścić kolekcję sztuki współczesnej, która znajduje się w jego zbiorach.

Mówiąc o zdaniach, które stoją przed nowym dyrektorem wrocławskiego Muzeum Narodowego, minister Zdrojewski podkreślił, że w przypadku tej placówki, która cieszy się dobrą renomą, rewolucje nie są wskazane- „chodzi raczej o ewolucyjne, dobre projektowanie zmian”.

Dr hab. Piotr Oszczanowski urodził się w 1965 r. we Wrocławiu. W 1991 r. ukończył historię sztuki na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1992 asystent w Instytucie Historii Sztuki UWr, od 2002 - adiunkt w Zakładzie Sztuki Nowożytnej. W latach 2002- 2005- zastępca dyrektora Instytutu Historii Sztuki UWr. ds. dydaktyki. Od 2003 - adiunkt w Zakładzie Historii Sztuki Renesansu i Reformacji. Pomysłodawca i założyciel Podyplomowego Studium Wiedzy o Sztuce UWr.(do 2005 r. był jego kierownikiem). W 2013 r. uzyskał tytuł doktora habilitowanego.

Uczestniczył w realizacji  wielu projektów badawczych, m.in. Śląska grafika i malarstwo książkowe w okresie renesansu (do około 1650 r.), Katalog Zabytków Sztuki: powiat strzeliński i oławski, Sztuka Wrocławia około 1600 i jej europejskie koneksje.

Członek m.in. Stowarzyszenia Historyków Sztuki, International Council for Curators of Dutch and Flemisch Art (CODART) i Rady Naukowej Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu .

Autor i współautor wielu publikacji książkowych , m.in. Niderlandyzm na Śląsku i w krajach ościennych, Bazylika św. Elżbiety, Wrocławski Skarb z Bremy,  Casus Żórawiny. Kościół Trójcy Świętej w Żórawinie około 1600 roku, Der Breslauer Schatz aus Bremen, W blasku Luksemburgów, Habsburgów i Wazów. Studia nad mecenatem artystycznym panów Głogówka w XIV-XVIII wieku.

Laureat brązowego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.



powrót